Speelafspraak

Finn heeft inmiddels al heel wat speelafspraakjes gehad. De eerste keer bij zijn vriendje spelen. Ik vond het mega spannend. Wat als... kan hij... moet ik.... ik zie vaak beren en leeuwen op de weg. Sorry, kan ik niets aan doen. Met Bennie aan mijn zijde is het al een stuk minder, maar dit is wie ik ben.

Ook als ‘zorgouders’ ben je gewoon veel voorzichtiger, althans ik. Ik heb mijn gevoel naar de moeder van Finn zijn vriendje uitgesproken, dat ik het onwijs spannend vind en of ze het prettig vind dat ik het een en ander zou aangeven wat voor Finn belangrijk is. Je voelt het vast aankomen... die lijst was best lang. Oeps, daar waren die beren en leeuwen weer. Ik wil ook niet over laten komen dat Finn niets kan, want hij doet ook gewoon alles en wil ook veel. Het belangrijkste is natuurlijk gewoon dat ze plezier hebben

“Ik ben trots op Finn en ook een beetje op mezelf”

Wat voor Finn het belangrijkste is: Kijk hem aan als je tegen hem praat, zorg dat je contact hebt. Zeker als er achtergrondgeluid aanwezig is. Ook heb ik een stukje over zijn natuurlijk evenwicht en over zijn ogen meegegeven. Bijvoorbeeld dat Finn in donkere ruimtes niets ziet. Ook wilde de moeder graag de website van mijn blogs weten en via die weg kreeg ze ook veel informatie.

Ik kreeg veel foto’s van die middag en dat hielp voor mij enorm. Ik haalde Finn met een glimlach op, met de boodschap dat hij nog niet naar huis wilde. Ik was heel trots op Finn, hij doet het toch allemaal maar. En ook een beetje trots op mezelf, want loslaten is toch best moeilijk.

Nathalie Heiboer
Blogster Life with Usher uit Veere