Bezichtiging

Saar heet ze, mijn bijzondere kleindochter. Vorig jaar zomer kwam ze met haar familie op bezoek; kijken naar het nieuwe huis van oma en opa op Walcheren. Pront stapte ze naar binnen en in het half uur dat volgde, gaf zij me de meest bijzondere bezichtiging ooit. 

Ze stapte binnen en vond de eerste ruimte wat rommelig en vies. “Ja kind, dat is onze schuur.” “Oh…, die zit bij jullie binnen?” Aangekomen in de keuken zag ze meteen dat we géén vaatwasser hadden. “Oma wat gek, hoe kan dat nou?” “Wij wassen alles zelf af, lieverd.” Ze vond het maar een gedoe. De woonkamer kon haar goedkeuring krijgen en ze stapte af op de volgende deur en opende die. “Oma, een kast met een trap? Dat hebben wij thuis niet. Mag ik even op dat trapje staan? En zoveel spullen? Eten jullie dat allemaal op?” “Ja kind, soms ook samen met andere mensen. En het is geen kast, maar een kelder.” Vond ze wel ‘cool’. 

De eerste verdieping gaf geen opvallend commentaar, behalve dat ze vond dat er veel schilderijen aan de muren hingen. “Waarom hangen er overal schilderijen, oma?” “Opa schildert graag en soms hangt hij deze aan de muur.” ‘Oh’, was haar reactie en zij dacht er het hare van. “Krijg ik nou wat limonade, oma? Ik heb dorst gekregen.”

En zo eindigde de inspectie van onze Saar, zes jaar oud, scherp en slim. En vanaf die tijd kijk ik met andere ogen naar ons huis.

Meggy van Oudenhoven
Taalhouwer uit Koudekerke