Van geknutselde frietjes van papier, naar een eigen eetcafé

Suzanne Jakobsen werkte als freelancer in de evenementenbranche toen het pand van De Lamme Goedzak, een vertrouwd café in Vrouwenpolder, leeg kwam te staan. “Ik zat hier regelmatig en het idee voor mijn huiselijk eetcafé ontstond aan de bar in juni 2019. In december ontving ik de sleutel”, vertelt de onderneemster. “Ik riep als 10-jarige al dat ik ooit een restaurant wilde beginnen. Dit was mijn kans.” Toen Suzanne nog een jong meisje was, zag ze haar slaapkamer als haar restaurant. “Ik knipte blaadjes sla en frietjes uit knutselpapier en bediende mijn fantasiegasten”, vertelt ze lachend. “Bovendien kon ik als kleuter al koffie zetten en helpen in de keuken.” Waar haar ondernemingsdrang vandaan komt? Suzanne heeft geen idee. “Ik werk altijd vanuit mijn passie, dus dan kom je al gauw uit op zelfstandig ondernemen.” 

Lockdown
Suzanne kon haar ondernemersskills meteen inzetten, toen ze na een maand na de heropening van De Lamme Goedzak op 12 februari 2020 alweer moest sluiten, vanwege de lockdown. “Heel eerlijk: ik was in paniek”, blikt ze terug op dat moment. “Gelukkig hebben we hiernaast Friethuis Vrouwenpolder en hoorden we al snel dat take away wel mocht. Mijn creatieve brein kwam meteen goed van pas en de stress sloeg al snel om in een aanpakkersmentaliteit.” Suzanne had een bepaald beeld voor ogen en het is gelukt om dat te realiseren: een eetcafé met huiskamergevoel voor zowel dorpsbewoners, als toeristen. “Omdat de zaak al circa vijftig jaar bestond en erg geliefd was, heb ik niet álles aangepast. De overgang moest niet te groot zijn. Vandaar dat ik ook de naam heb behouden.” De onderneemster serveert alleen dingen die ze zelf lekker vindt. “Het is ook míjn woonkamer. Ik wilde een restaurantwaardige keuken en gelukkig slaat dit aan bij de gasten.”

Gastvrijheid
Sociaal en gastvrij, zo kun je Suzanne het beste omschrijven. “Ik leg graag mensen in de watten en het maakt niet uit op welke manier dat is. Als iemand geniet van een spelletje dart met een biertje in de hand vind ik het goed, als iemand met een zonnebril op het terras zit met een borrelhapje ook. Als mijn gasten het maar naar hun zin hebben.” Toen ze haar zaak opende, kende nog niet iedereen haar, aangezien ze oorspronkelijk uit Westkapelle komt en destijds nog niet lang in Vrouwenpolder woonde. “Mensen waren wat afwachtend, maar ik denk dat de meeste inwoners van het dorp mijn zaak inmiddels als een aanwinst zien.”

Onzekere sector
De onderneemster geeft toe dat het runnen van een horecazaak niet altijd rozengeur en maneschijn is. “Je hebt te maken met veel factoren van buitenaf, waarop je geen invloed hebt”, legt ze uit. “Prijzen die omhoog schieten, personeelstekort... Er is altijd een bepaalde onzekerheid, ook al doe ik mijn werk ontzettend graag en heb ik een geweldig team. Ik heb de afgelopen drie jaar geleerd om beter beslissingen te maken, want je moet je koers regelmatig bijstellen. Het ondernemen zie ik als een leerschool.” Suzanne geeft aan dat ze daardoor veranderd is de afgelopen jaren. “’Je moet een oliejasje aantrekken’, zei een collega eens tegen me. ‘Door de olie glijdt alles makkelijker van je af.’ Ik vroeg haar met een knipoog waar ik zo’n jasje dan kan kopen. Daarop antwoordde ze dat je het vanzelf krijgt door ervaring op te doen. Sinds een jaar merk ik inderdaad dat ik sterker in mijn schoenen sta en mij minder laat beïnvloeden daar de meningen van anderen. Ik laat alles wat meer van mij afglijden en doe nog vaker hetgeen wat ik zelf wil. Ik ben niet harder geworden, maar wel weerbaarder.” Regelmatig ontspannen, is belangrijk om dit werk te kunnen volhouden. “Ik ga graag uiteten, maak bewust tijd vrij voor mijn dierbaren en ben daarnaast veel in de buitenlucht. Vooral tijdens mijn vrije dagen ga ik graag wandelen met mijn hond in de natuur, ik heb de frisse lucht nodig om op te laden. Daarnaast waak ik ervoor dat zowel mijn team, als ik niet zeven dagen in de week werken. Het welzijn van mijn personeel en mezelf staat voorop.”

Terugkerende gasten
Suzanne doet haar werk nog iedere dag met veel plezier en ziet De Lamme Goedzak echt als thuis. Ze is blij dat ze deze kan delen met anderen. “Als toeristen een jaar later terugkomen om te kijken hoe het met mij en de zaak gaat, voel ik mij vereerd. En zeker als ze dan zeggen dat ik weer verbeterd ben en dat ze niet één keer, maar meerdere keren tijdens hun vakantie langskomen. Dat is het grootste compliment dat je kunt krijgen.” Met sommige gasten heeft ze een band opgebouwd. “Ik ga nu zelf weleens bij klanten op de koffie. Ik geef dit ook mee aan mijn medewerkers: ‘Als je van iedere tafel weet waar de mensen vandaan komen, dan is de service compleet.’ Dan weet je zeker dat je een praatje met ze hebt gemaakt en de aandacht die ze verdienen hebt gegeven. .”

Toekomstdromen
“Is dit mijn einddoel? Ik denk het niet”, zegt Suzanne. “Ik ben heel blij met mijn zaak op dit moment, maar hou ook van uitdagingen. Een verbouwing of een tweede/andere zaak opstarten? De toekomst zal het uitwijzen. Voor nu: woensdag 14 tot en met zondag 18 februari staan in het teken van ons vierjarig bestaan. Denk aan: cadeautjes, een speciaal menu en een feestje natuurlijk!”

Tekst Gertie De Boey