Kan de overheid wel betrouwbaar zijn?

De politieke arena is tegenwoordig redelijk beschaafd. Je wordt niet meer zoals de gebroeders De Witt gevild en opgehangen. Nee, een roddel of een smeuïge jeugdzonde is al meer dan voldoende om iemand onschadelijk te maken. 

Zeker in verkiezingstijd is dit een probaat middel. Maar zijn we niet doorgeslagen in de zoektocht naar welhaast goddelijke betrouwbaarheid? En zijn wij wel zo blij met een overheid die betrouwbaar is? Ik denk het niet. Want die keer dat je in je auto te hard rijdt, net dat rode licht meeneemt of parkeert waar het niet mag... Poeh, dan wil je geen betrouwbare overheid om je heen. 

In de digitale wereld vinden we het welhaast normaal dat er oplichters actief zijn en gniffelen we als een kennis weer ergens intrapt. Ja... moet je maar opletten, is dan de boodschap. Maar ook in ons dagelijks leven worden we voortdurend in de maling genomen. Ga je kasten maar eens opruimen en lees de etiketten nog eens door... En zijn de verwachtingen uitgekomen? 

Soms hebben wij een moment van zwakte als een bedrijf veel geld uit onze zakken klopt en dat ook nog triomfantelijk viert met jubelende bonussen die in hun eigen zakken verdwijnen. Dan pas worden wij echt boos. Alhoewel er op de achtergrond altijd een jaloers, afgunstig duiveltje in ons hoofd schreeuwt: ‘Wil ik ook, wil ik ook!’

Waarom dan toch steeds een zoektocht naar een betrouwbare overheid? Gewoon, omdat wij weten dat die niet bestaat. Wij hebben toch allemaal geheimen! Daarom heb ik nooit gekozen voor een politieke loopbaan. Want stel je voor dat ze weer gaan beginnen over die zaterdagavond op 27 juni 1970, dan...

Rob Vierboom
Vlissinger