Toekomst

Toen onze dochter Veerle werd geboren, zei ik vaak: “Als je later groot bent, gaan we samen…” Ik kan heel veel dingen opnoemen die ik graag samen zou willen doen. Tijdens de zwangerschap van onze zoon Finn hadden mijn man Bennie en ik het er al eens over dat zij samen kunnen gaan motorrijden. Iets wat Bennie graag doet, maar nu met een druk gezin weinig tot geen tijd voor heeft. 

Na de diagnose van het Ushersyndroom bij Finn zijn wij op een andere manier naar de toekomst gaan kijken. We denken heel graag in mogelijkheden. Maar in Zeeland zijn er, vind ik, weinig activiteiten voor doven/slechthorenden, maar ook voor blinden/slechtzienden. 

Voor een bijeenkomst of activiteit moeten wij al gauw een heel eind rijden. Voor ons geen probleem, maar dit heeft ons wel aan het denken gezet. Wat kunnen wij nu doen voor de toekomst?

Zo had ik heel sterk het gevoel dat als Finn later groot is, ik wil dat hij ook een keuze heeft om langer thuis te blijven wonen. Maar, zoals bijna ieder kind, je wilt niet altijd bij je ouders blijven wonen.

We deelden onze ideeën over een aanbouw aan ons huis met vrienden en familie. En toen kwam het briljante idee om een huisje in de tuin te bouwen. Zo kunnen we deze nu eerst nog gaan verhuren en kan Finn later, misschien wel samen met Veerle, de keuze maken om langer thuis te blijven. Door het aparte huisje hebben ze toch hun eigen plek. 

Inmiddels zijn we begonnen met de bouw. We doen alles zelf, maar de gedachte dat hij straks een keuze heeft en wij hem van dichtbij kunnen steunen, doet ons goed. 

Nathalie Heiboer
Blogster van Life with Usher uit Veere