Honden in het strafrecht

Het nieuwe jaar begon met flink wat hondenweer. Dat bracht mij bij het onderwerp van deze column, namelijk honden in het strafrecht. Recentelijk was de zaak van baby Robin in het nieuws. Dit jongetje was acht maanden toen hij door de herdershond van opa en oma werd gebeten en daardoor om het leven kwam. Vier jaar later werd de zaak inhoudelijk behandeld door de rechtbank en werden opa en oma vrijgesproken. Volgens de rechtbank hadden zij strafrechtelijk niet verwijtbaar gehandeld. Opa en oma pasten vaker op hun kleinzoon en er had zich nooit eerder een incident voorgedaan tussen de baby en de hond. Een zaak met alleen maar verliezers.

Dit deed me denken aan een zaak die ik zelf behandelde. Gelukkig in die zaak geen fatale afloop, maar de hond van mijn cliënte had twee minderjarige kinderen meermaals gebeten waarbij zij letsel hadden opgelopen aan hun benen en armen. Het Openbaar Ministerie verweet mijn cliënte dat zij ‘onvoldoende zorg had gedragen voor het onschadelijk houden van een gevaarlijk dier’. Ook dit was een zaak met alleen maar verliezers. Cliënte volgde al vanaf het moment dat zij de hond in huis had cursussen en werd daar omschreven als een zeer verantwoordelijke hondeneigenaar. Haar hond had nooit eerder dominant of agressief gedrag vertoond. Cliënte vond het vreselijk dat haar hond de kinderen had aangevallen en leefde ontzettend mee met de slachtoffers en hun familie. Zij had dit nooit zien aankomen en ook de instructeurs die haar hond goed kenden, stonden voor een raadsel hoe dit had kunnen gebeuren.

Dat antwoord is er eigenlijk nooit gekomen. In het strafrechtelijk onderzoek werd de hond aan een risicoanalyse onderworpen, uitgevoerd door onderzoekers van de Universiteit Utrecht. Zij bezochten de hond die op dat moment al zes weken alleen in een kennel zat. De uitkomst van het onderzoek was dat de hond een risico vormde voor de maatschappij, waarna de beslissing is genomen de hond in te laten slapen. Voor cliënte lastig om te lezen, omdat zij de omschrijving van haar hond in de kennel niet kon matchen met het gedrag van haar hond thuis. Desalniettemin wilde ook zij geen risico lopen en stemde zij in met het laten inslapen van de hond.

Wanneer is een hond dan precies een gevaarlijk dier? Daar is geen klip en klaar antwoord voor. Wel bestaat er een lijst met zogenoemde hoogrisico honden. En is een hond al eerder bij een (bijt)incident betrokken geweest of vertoont hij agressief gedrag, let dan extra goed op en neem voorzorgsmaatregelen. De gevolgen van een hondenbeet voor het slachtoffer kunnen enorm zijn.

En onze kantoorhond? Alhoewel zij verzekerd is van goede rechtsbijstand, houden we ook die in de gaten (en onschadelijk) tijdens de wandeling.

Valerie de Nooijer
Zeeuwse advocaat