"Als kind wilde ik al tandarts worden"
"Als kind ging ik naar een ontzettend vriendelijke, mannelijke tandarts. Ik riep toen al tegen mijn moeder, die daar ietwat verbaasd op reageerde, dat ik net zoals hem wilde zijn. In alle vriendenboekjes schreef ik bij 'wat wil je worden': tandarts! Tot ik op de middelbare school een leraar had die wat minder fris uit zijn mond rook... Ik was snel van mijn droom genezen. Uiteindelijk ben ik farmacie gaan studeren, maar de wil om tandarts te worden werd sterker en sterker. Ondertussen oefen ik dit vak al tien jaar met veel plezier uit. De diversiteit aan mensen, jong, oud, man, vrouw, maakt het ontzettend leuk. Ik zie gezinnen opgroeien en kinderen volwassen worden. De angst voor de tandarts kan ik me indenken, maar niet goed voorstellen omdat ik het zelf nooit heb meegemaakt. Ik probeer altijd open naar de patiënt te zijn en goed uit te leggen wat de stappen van de controle of behandeling zijn. Nederlandse tandartsen zijn daar ook wel sterk in, vind ik persoonlijk. Ik kom oorspronkelijk uit Libanon, maar ben als klein meisje met mijn familie naar Nederland gekomen. Wel ben ik een aantal keren teruggegaan naar familie en met mijn nichtje ben ik toen meegegaan naar een tandartsafspraak. Ik vond het vooral interessant om te zien hoe de tandarts daar te werk ging. Conclusie: heel anders dan hoe ik het aanpak. Mijn nichtje vond het vooral belangrijk dat ik het aan zou geven als hij het niet goed deed. Uiteraard heb ik dat niet gedaan. Sowieso geef ik niet snel ongevraagd advies over het gebit in mijn vrije tijd. Ik moet wel eerlijk toegeven dat het gebit het eerste is waar ik naar kijk als ik iemand tegenkom. Mijn beroep kan ik privé niet loslaten. Zo heb ik eens meegemaakt dat iemand mij in de supermarkt vroeg of ik even een kies wilde checken. Toen heb ik vriendelijk aangegeven dat een afspraak maken bij de praktijk in dit geval het beste is. Ik heb dus veel gezien de afgelopen tien jaar en we merken wel in de tandheelkunde dat slijtage door knarsen en klemmen vaker voorkomt. We ervaren meer stress in deze maatschappij en dat zie je terug aan het gebit. Ook proberen we meer preventief te werken, waardoor we tanden én langer behouden én er minder kunstgebitten gemaakt worden. We kijken tegenwoordig naar betere mogelijkheden en mensen daar gelukkig mee maken, is wat ik het liefste doe."